Επιστροφή στην πατρίδα λόγω ακριβού πετρελαίου -Η μετανάστευση των επιχειρήσεων σε χώρες με φθηνό εργατικό δυναμικό γίνεται ασύμφορη -macrobearist:και έτσι αφού κάνανε την δουλειά τους πέρνουν το καπελάκι τους και φεύγουν…

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_13/07/2008_277513

Του Δ. Σιγαλα Η σημαντική αύξηση της τιμής του πετρελαίου έχει αρχίσει να διαφοροποιεί την υποδομή παραγγελιών κατασκευής αγαθών προερχόμενων από χώρες φτηνού εργατικού δυναμικού. Το συνεχώς αυξανόμενο κόστος μεταφοράς αγαθών εξαναγκάζει ήδη Αμερικανούς και Ευρωπαίους κατασκευαστές στον επαναπροσδιορισμό της παραγωγής «παγώνοντας» τα όποια σχέδια επέκτασης σε υπερπόντιες χώρες. Το έξοδο μεταφοράς του ναυτικού σκέλους ενός εμπορευματοκιβωτίου Κίνα – Αμερική στην αρχή του έτους έφθανε τα 5.300 δολ. (ποσοστό αύξησης 15% από το 2007), με προβλεπόμενη τιμή αύξησης τον επόμενο μήνα στα 5.600 δολ. Η κίνηση κατασκευής εργοστασίων προς τις χώρες φτηνού εργατικού δυναμικού, η οποία άρχισε τρεις δεκαετίες πριν και οδήγησε σε απώλειες θέσεων εργασίας, με αποκορύφωμα την τελευταία δεκαετία, δείχνει τελευταία να περιορίζεται σημαντικά. Οταν το βαρέλι πετρελαίου κόστιζε 20 δολ. αρκετά χρόνια πριν (το έτος 2000) το ποσοστό τιμής στην αξία του προϊόντος ήταν έως και μηδαμινό, ενώ αντίθετα με τριψήφιο αριθμό κόστους το ποσοστό καθίσταται ιδιαίτερα σημαντικό. Αναδίπλωση Στην εποχή μας με τα έξοδα μεταφοράς να αποτελούν ένα μέρος μόλις του «κύματος πληθωρισμού» το οποίο σαρώνει την παγκόσμια παραγωγή, σε περιβάλλον μάλιστα ιδιαίτερα υψηλών πρώτων υλών, ο επαναπροσδιορισμός του τόπου κατασκευής καθίσταται πλέον επιβεβλημένος. Ο σχεδιασμός της όποιας κίνησης προϋποθέτει, μάλιστα, επιτελική εκτίμηση του κόστους μεταφοράς. Το κίνητρο δημιουργίας επιχειρηματικής κίνησης σε Κίνα έχει αρχίσει να εκλείπει όχι μόνο λόγω επιβολής αυστηρότερων περιβαντολογικών νόμων προστασίας όσο και ελέγχων με εισαγωγή νέων φορολογικών δεσμεύσεων. Περιορισμός εξόδων Ανασταλτικό παράγοντα αποτελεί επίσης και η αύξηση της ισοτιμίας του νομίσματος της Κίνας σε σχέση με το δολάριο. Ο συνδυασμός με τις μισθολογικές αυξήσεις και τις αναμενόμενες μελλοντικές απαιτήσεις των εργατών προδιαγράφει ένα ζοφερότερο εργασιακό περιβάλλον. Πράγματι, διάχυτη είναι πλέον η πεποίθηση ότι αρκετές παραγωγικές μονάδες θα επιστρέψουν σε Αμερική και Ευρώπη όχι μόνο λόγω των αυξημένων μεταφορικών εξόδων αλλά και του ευκολότερου ελέγχου των μονάδων παραγωγής. Ο περιοριμός των εξόδων μεταφοράς είναι βέβαια εφικτός όχι όμως και «απόλυτος», ειδικά στους προορισμούς της ενδοχώρας με τα φορτηγά και τρένα να καθίστανται απαραίτητα, έχοντας να αντιμετωπίσουν τις γνώριμες καθυστερήσεις, ιδιαίτερα αρνητικό παράγοντα για τις όποιες «εξάρσεις» ζήτησης. Με δεδομένο τον προβληματισμό, η όποια απόφαση καθίσταται επίπονη ιδιαίτερα στην περίπτωση μεταφοράς χαμηλής αξίας αγαθών όπου το επιμεριζόμενο κόστος καθιστά την τιμή ασύμφορη, επιβάλλοντας εκ των πραγμάτων επιπρόσθετους επιλεκτικούς επαναπροσδιορισμούς.

Eκτύπωση | e-mail

Κρίση και μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_13/07/2008_277522

Tου Λουκα Γ. Κατσωνη:Το… γαλλικό κλειδί

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_13/07/2008_277525

Η όξυνση της έντασης στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ (και Βρετανίας) με το Ιράν των 66 εκατομμυρίων ψυχών δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν. Πέρα από τους πολιτικούς λόγους που αφορούν στο θεοκρατικό καθεστώς στη χώρα αυτή αλλά και τη φανερή επιφύλαξη που δημιουργεί το Ισλάμ στον δυτικό κόσμο, η πλήρης ενσωμάτωση του Ιράν στην παγκόσμια ενεργειακή σκακιέρα, εφόσον συμβεί, θα αλλάξει τις ισορροπίες όχι μόνο στην περιοχή αλλά και μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Σήμερα το Ιράν δεν διασυνδέεται μέσω μεγάλων αγωγών με τις διεθνείς αγορές. Διαθέτει αγωγούς από τα κοιτάσματα της Κασπίας προς το εσωτερικό της χώρας και άλλους από κοιτάσματα του εσωτερικού της χώρας προς τα νότια παράλια στον αραβικό κόλπο. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνει να προσεγγίζει διά θαλάσσης τις διεθνείς αγορές εξάγοντας πετρέλαιο που παράγεται από επίγειες πετρελαιοπηγές και καταναλώνοντας εκείνο της Κασπίας. Στην παρούσα συγκυρία, που το φυσικό αέριο καθίσταται μια από τις βασικές ενεργειακές πηγές της Ευρώπης και του κόσμου, το Ιράν φέρεται να διαθέτει ανεκμετάλλευτα αποθέματα 26,3 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (και 138 δισ. βαρέλια αργού). Ομως, βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις. Ταλαιπωρημένο από τον σχεδόν δεκαετή πόλεμο με το Ιράκ αλλά και από την ιστορικά προβληματική διακυβέρνησή του, απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο πότε λόγω των οικονομικών κυρώσεων (εμπάργκο) που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και ο ΟΗΕ και πότε λόγω των δικών του αλλοπρόσαλλων πολιτικών ενεργειών, επιδιώκει τώρα την επιστροφή σε μια αναπτυξιακή πορεία, με την ευκαιρία της ενεργειακής στενότητας στον υπόλοιπο κόσμο. Στην προσπάθειά του αυτή έχει βρει δυο σημαντικούς συμπαραστάτες: Πρώτον, τη Ρωσία, η οποία ενδιαφέρεται αφενός να δημιουργήσει έναν σημαντικό πόλο στην περιοχή (καθώς η επιρροή της στη Μέση Ανατολή σχεδόν εκμηδενίστηκε μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης). Αφετέρου, η Ρωσία, ως μεγάλη δύναμη στην παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου αλλά και ως σημαντικός μεταφορέας των καυσίμων αυτών μέχρι τις πύλες της Ευρώπης, επιθυμεί τον ρόλο του ενδιαμέσου ή του διαμεσολαβητή της Ευρώπης με το Ιράν προκειμένου να καρπωθεί τμήμα των πολιτικών αλλά και των οικονομικών ωφελημάτων. Δεύτερον, τη Γαλλία, που πρώτη έσπασε το εμπάργκο των ΗΠΑ και κατόρθωσε να συνάψει δυνητικές συμφωνίες μεταξύ των πετρελαϊκών εταιρειών γαλλικών συμφερόντων (κυρίως της Total) με το ιρανικό κράτος (ακολουθούμενη από την Ιταλία). Τώρα, η Γαλλία βρίσκεται σε προνομιακή θέση έναντι των άλλων μεγάλων διεθνών πετρελαϊκών εταιρειών εξοργίζοντας τους αμερικανούς που επιθυμούν κέρδη αλλά και ζωτική -ενεργειακή- ασφάλεια για τις ΗΠΑ στην περιοχή. Στον αντίποδα, το Ισραήλ φοβάται την πολιτική και οικονομική ενίσχυση του Ιράν καθώς κάτι τέτοιο -δεδομένων των θρησκευτικών διαφορών και των ιστορικών παθών στην περιοχή- θα μπορούσε να εκληφθεί ως άμεση απειλή για την υπόστασή του. Επιπροσθέτως, το Ισραήλ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αποτρεπτική ασπίδα στα ιρανικά σχέδια, καθώς, στην παρούσα συγκυρία, οι ΗΠΑ είναι στρατιωτικά απασχολημένες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και δεν αντέχουν οικονομικά την ανάπτυξη ούτε της ελάχιστης στρατιωτικής δύναμης εναντίον ενός νέου εχθρού. Στην περίπτωση που τελικώς συμβεί κάτι τέτοιο, υποστηρίζουν ορισμένοι αναλυτές, οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες για ολόκληρο τον κόσμο. Ομως, παρά τις πολιτικές και θρησκευτικές περιπλοκές, γεγονός είναι ότι τα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα του Ιράν είναι ιδιαιτέρως χρήσιμα για την Ευρώπη εφόσον το προϊόν τους θα μπορούσε να μεταφερθεί στη Γηραιά Ηπειρο. Δηλαδή; Επίκειται ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη νέων αγωγών μεταφοράς, κατ’ αρχήν φυσικού αερίου και δευτερευόντως πετρελαίου. Η κατασκευή τους κρίνεται βιώσιμη αφού τα επίπεδα των τιμών των καυσίμων είναι -και φαίνεται ότι θα παραμείνουν- υψηλά. Ομως, έτσι, η παρουσία των ιρανικών ενεργειακών πηγών στις αγορές θα μπορούσε να μεταβάλλει άρδην το διεθνές σκηνικό. Πρώτον, με το να επισπεύσει την αποσύνδεση των τιμών του πετρελαίου με εκείνες του φυσικού αερίου, καθώς η πλεονάζουσα ποσότητα αερίου θα επέφερε μεγάλη διαταραχή μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης. Δεύτερον, με το να ενισχύσει τους δεσμούς της Ευρώπης και τη Ρωσίας με το Ιράν, καθιστώντας τις ΗΠΑ παίκτη μειωμένης ισχύος στην περιοχή. Η προσέγγιση ήδη έχει ξεκινήσει, με τη Ρωσία να λειτουργεί ως ενδιάμεσος για την εξομάλυνση των εντάσεων σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Τρίτον, η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία θα μειωθεί, κάτι που επιθυμεί σφόδρα η Γαλλία, χώρα που παραδοσιακά επιδιώκει αυξημένη ανεξαρτησία. Τους παραπάνω υπολογισμούς φέρεται να έχει κάνει ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και τώρα προωθεί -για την ώρα αφανώς- αυτή την πολιτική. Το τρέχον εξάμηνο της γαλλικής προεδρίας στην Ε.Ε. αναμένεται (και) ως εκ τούτου εξαιρετικά ενδιαφέρον.

ZEZA ZHKOY:Πανικός: καταρρέει το σύστημα… σαν «χάρτινος» πύργος

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_13/07/2008_277543

Τα θεμέλια της πολύτιμης για τους Αμερικανούς -όπως για τους πολίτες όλου του κόσμου- χρηματοδότησης της αγοράς κατοικίας, έχουν υποστεί βαθιές ρωγμές. Ρωγμές που βαθαίνουν την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ και βυθίζουν τράπεζες και αγορές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Τα «τοξικά απόβλητα» που έχουν εκδοθεί πάνω στα ενυπόθηκα αμερικανικά στεγαστικά δάνεια, εκδικούνται με τον χειρότερο τρόπο. Ομως, δεν πρόκειται απλώς περί αυτού…

Η επιδείνωση της κρίσης στην αγορά κατοικίας, η χειρότερη στη σύγχρονη Ιστορία των ΗΠΑ, που συνθλίβει την στεγαστική πίστη, διαπιστώνεται από την εφιαλτική πραγματικότητα. Ο ραγδαία αυξανόμενος αριθμός των ληξιπρόθεσμων δανείων και των κατασχέσεων, που επιδεινώνουν την κρίση και πλήττουν την πραγματική οικονομία, προκαλεί σοκ. Τώρα οι παρενέργειες προκαλούν την κατάρρευση των ασφαλιστικών δικλίδων στις ΗΠΑ που δημιουργήθηκαν για να προστατεύσουν τα στεγαστικά δάνεια και την ομαλή χρηματοδότηση της κατοικίας μετά τη Μεγάλη Υφεση του 1929/30 με τη δημιουργία της Fannie Mae και στη συνέχεια της Freddie Mac. Και οι δύο εταιρείες/οργανισμοί μεταρρυθμίστηκαν με ειδικούς κανονισμούς ασφαλούς λειτουργίας από το αμερικανικό Κογκρέσο το 1970 για να χρηματοδοτούν πρωτίστως τις ανάγκες της αγοράς κατοικίας επηρεάζοντας τις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων αγοραστών κατοικίας.

Πρόκειται για τις δύο εταιρείες-κολοσσούς που αγοράζουν ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια και στη συνέχεια είτε τα κρατούν στο χαρτοφυλάκιό τους είτε τιτλοποιημένα τα μεταπωλούν στους επενδυτές και οι οποίες λειτουργούν με κρατική υπόσταση από το 1970. Λέγεται ότι οι δύο μαζί κατέχουν ή έχουν εγγυηθεί περίπου τα μισά από τα αξίας 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων οφειλόμενα στεγαστικά δάνεια. Ομως, αμφότερες έχουν περιέλθει σε τραγική κατάσταση καθώς έχει κλονιστεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια. Η μετοχή τους έπεσε στα χαμηλότερα επίπεδα 17 ετών, με συνέπεια να έχει γκρεμιστεί σε ποσοστό 70% η χρηματιστηριακή τους αξία. Τώρα σε «αχίλλειο πτέρνα» της Aμερικής αναδεικνύονται οι συνέπειες από τη «φούσκα» της αγοράς κατοικίας και την πιστωτική κρίση. H Wall Street, η Main Street και η Πενσιλβάνια Aβενιου έχουν καταληφθεί αφού φόβους υστερίας για το παρόν και το μέλλον της ήδη βαρύτατα εξασθενημένης αμερικανικής οικονομίας και των ευάλωτων αμερικανικών τραπεζών. Eνώ το κρίσιμο πρόβλημα των ζημιών των αμερικανικών τραπεζών και των ασφαλιστικών monoline εταιρειών με πιθανό ενδεχόμενο τη χρεοκοπία των πλέον ευάλωτων, έχει περάσει στην πραγματική οικονομία. H Wall έχει πλήρως υποκύψει. H Ευρώπη και η Ασία, ταρακουνήθηκαν από την αιματηρή αντίδραση της Wall. Tώρα η βίαιη πρόσκρουση της αμερικανικής οικονομίας είναι αναπόφευκτη. Oι επενδυτές δύσκολα θα παραμερίσουν τις φοβίες και θα αγνοήσουν τις συνέπειες. Συνεχώς αιμορραγούν οι τραπεζικές μετοχές καθώς οι επενδυτές τρέπονται σε φυγή προσπαθώντας να διασωθούν από τις συνέπειες. Οι νέες «μαύρες» προειδοποιήσεις για πτώση κερδών και μαζικών διαγραφών από τις αμερικανικές, ελβετικές και λοιπές… τράπεζες, διαχέουν τον πανικό προκαλώντας ταυτόχρονα κλίμα υστερίας.

Tο κραχ στα στεγαστικά δάνεια των ΗΠΑ συνεχίζεται βυθίζοντας όλο και περισσότερο σε χρέη βαρύγδουπα επενδυτικά ονόματα και ιστορικές τράπεζες της Wall Street, που επιδίωξαν να κερδοσκοπήσουν εκδίδοντας πάνω τους τα ποικίλης και εξωτικής μορφής σύνθετα ομόλογα με σούπερ αποδόσεις, όπως ακριβώς και η συμμορία της Αθήνας με τα δομημένα. Με ακροβασίες πανικού ο πρόεδρος της FED, Μπεν Μπερνάνκι, προσπαθώντας να διασώσει το τραπεζικό σύστημα αποφάσισε να επεκτείνει και στο 2009 τις «καινοτόμες» -πλην ανορθόδοξες- πρακτικές χρηματοδότησης προς τις επενδυτικές τράπεζες της Wall Street, βομβαρδίζοντας το «τοξικό μείγμα» της credit crunch (πιστωτικής ασφυξίας). Απαγορευμένες πρακτικές από την εφιαλτική εποχή του Μεγάλου Κραχ (Great Depression) στις HΠA το 1929/30. Από τον περασμένο Μάρτιο όταν η Bear Stearns χρεοκόπησε σπείροντας τον πανικό, η FED επέτρεψε στις 20 μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες στη Wall Street να δανείζονται κατευθείαν από αυτήν και όχι μέσω της διατραπεζικής με επιτόκιο 2,25%. Τώρα οι πρακτικές αυτές επεκτείνονται και μετά το τέλος του τρέχοντος έτους.

Τα χειρότερα έπονται

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13903&subid=2&tag=9368&pubid=2579195

Το 2006 είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων προειδοποιώντας για την επερχόμενη καταστροφή που θα προκαλούσε το σπάσιμο της φούσκας στην αμερικανική αγορά στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου (subprime). Δυο χρόνια αργότερα και μετά από την εξαέρωση 11 τρισ. δολαρίων χρηματιστηριακής αξίας στις ανά τον κόσμο κεφαλαιαγορές, ο Νουριέλ Ρουμπίνι είναι περιζήτητος, όχι μόνο για την έγκαιρη πρόβλεψη της χειρότερης χρηματοοικονομικής κρίσης από το μεγάλο Κραχ της δεκαετίας του ’30, αλλά και για τις εκτιμήσεις του για τις προοπτικές τόσο των αγορών όσο και των μεγάλων οικονομιών του πλανήτη.

Η «Η-Online» τον βρήκε στη Νέα Υόρκη, στο Πανεπιστήμιο της οποίας είναι καθηγητής Οικονομικών. Αυτή είναι η μία του ιδιότητα. Η άλλη είναι επικεφαλής του RGE-Monitor, ενός website οικονομικής ανάλυσης με μεγάλη επιρροή στη Wall Street. Η τελευταία εμφανίζεται αρκετά προβληματισμένη από τις τελευταίες προειδοποιήσεις του:

«Κατά τη γνώμη μου, η χρηματοοικονομική κρίση επιδεινώνεται», δηλώνει απερίφραστα και εξηγείται: «Δεν είναι μόνο τα υψηλού ρίσκου στεγαστικά δάνεια (subprime) που κάνουν ζημιά στις τράπεζες. Η κρίση έχει εξαπλωθεί στα χαμηλού ρίσκου δάνεια, στις πιστωτικές κάρτες, τα φοιτητικά δάνεια, τα δημοτικά ομόλογα, τα μοχλευμένα δάνεια, τα ομόλογα των επιχειρήσεων».

Η εξάπλωση αυτή έχει ως συνέπεια τεράστιες ζημιές, πολύ μεγαλύτερες σε σχέση με ότι είχε αρχικά εκτιμηθεί, τονίζει ο κ. Ρουμπίνι. Πάνω στα 300 δισ. δολ. που έχουν διαγράψει από το ενεργητικό τους οι τράπεζες λόγω της έκθεσής τους στην αγορά subprime στεγαστικών δανείων, θα πρέπει να προστεθούν άλλα 700 δισ. δολ., ανεβάζοντας τις συνολικές ζημιές του χρηματοοικονομικού κλάδου στο 1 τρισ. δολάρια! Αυτός, λέει ο κ. Ρουμπίνι, δεν είναι ένας αυθαίρετος αριθμός, καθώς τον έχουν επικαλεστεί πολλοί επενδυτικοί οίκοι, με τελευταία την Goldman Sachs. Όταν, όμως, οι τράπεζες αρχίζουν να μιλούν ανοιχτά για συνολικές ζημιές 1 τρισ. δολ., σημαίνει ότι «το ποσό αυτό δεν αποτελεί ταβάνι, αλλά μάλλον κατώτατο όριο», επισημαίνει.

Το πραγματικά ανησυχητικό όμως, προσθέτει, είναι ότι το πρόβλημα έχει πλέον ξεφύγει από τις τράπεζες και τις πιστωτικές αγορές. Κατά τον ίδιο η αμερικανική οικονομία βρίσκεται ήδη σε ύφεση, γεγονός που καθιστά το έργο της κεντρικής τράπεζας (Federal Reserve ή απλώς Fed) δυσκολότερο αλλά και λιγότερο αποτελεσματικό.

Η Fed, εξηγεί ο κ. Ρουμπίνι, προέβη σε πρωτοφανείς και στα όρια του νόμου κινήσεις για να διαχειριστεί την κρίση, ανοίγοντας γραμμή χρηματοδότησης όχι μόνο προς τις εμπορικές τράπεζες αλλά και τις επενδυτικές, τις χρηματιστηριακές εταιρείες και εν τέλει κάθε μέλος αυτού που αποκαλείται «σκιώδης χρηματοοικονομικός κλάδος». Πρόκειται για την πιο ριζοσπαστική μεταβολή νομισματικής πολιτικής μετά το μεγάλο Κραχ, επισημαίνει προσθέτοντας ωστόσο ότι η Fed δεν είχε άλλη επιλογή διότι κινδύνευε συνολικά το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ…

Η συνέντευξη του Νουριέλ Ρουμπίνι δημοσιεύεται ολόκληρη στην Ημερησία, το Σάββατο 12 Ιουλίου

Γιώργος Ι. Μαύρος
gmavros@pegasus.gr

Ν.Ρουμπίνι: Κύκλος αλληλεπιδράσεων (09/03/07)

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12428&subid=2&tag=9368&pubid=288295

Λένε ότι στις αγορές το 90% είναι ψυχολογία. Πέρα, όμως, από τις διαθέσεις των κάθε λογής «γκάμπλερ» (αισιόδοξων ή απαισιόδοξων), υπάρχει και η πραγματικότητα, υπογραμμίζει ο Νούριελ Ρουμπίνι, καθηγητής οικονομικών στο Stern School of Business του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και πρόεδρος στην εταιρεία αναλύσεων Roubini Global Economics.

Φαίνεται ότι πλησιάζει το τέλος του παιχνιδιού, λέει χαρακτηριστικά. Η αμερικανική οικονομία ζει εδώ και καιρό μέσα σε μια χρηματοοικονομική φούσκα που σπάει: Χθες ήταν η αγορά ακινήτων μαζί με τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια, που «πριονίζουν» το πιστωτικό σύστημα. Σήμερα είναι οι αγορές μετοχών. Σύντομα μπορεί να έρθει η σειρά άλλων ριψοκίνδυνων επενδύσεων.

Η πτώση μπορεί να είναι ιδιαίτερα οδυνηρή, ανοίγοντας έναν «φαύλο κύκλο» αλληλεπιδράσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Ισχύει ο «χρησμός» της ύφεσης;

Ακόμα κι ο Άλαν Γκρίνσπαν αναγκάζεται να μιλήσεις για επερχόμενη ύφεση. Η αμερικανική οικονομία έχει πολύ αδύναμα στοιχεία να αντιμετωπίσει μπροστά της κι αυτό τρομάζει ολόκληρο τον κόσμο.

Ποια είναι τα πρώτα σημάδια;

Το περασμένο καλοκαίρι έβλεπα ότι εντείνεται ένας ολόκληρος συνδυασμός αρνητικών ειδήσεων: Συρρίκνωση επενδύσεων από τις αμερικανικές εταιρείες (χαμηλότερες παραγγελίες διαρκών αγαθών, πτωτική τάση στα κεφαλαιουχικά αγαθά, στα αποθέματα και στις παραγωγικές δαπάνες), επιδεινούμενη ύφεση στην αγορά ακινήτων και στην επισφαλή κατηγορία sub–prime των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, που μπορεί να οδηγήσει σε κρίσιμη κατάσταση το πιστωτικό σύστημα.

Πότε θα κτυπήσει την πόρτα των ΗΠΑ;

Πριν από ένα 6μηνο έλεγα ότι δεν αποκλείεται τα πρώτα σημάδια της ύφεσης να έρθουν το β’ τρίμηνο του 2007. Ο Άλαν Γκρίνσπαν, δίνει 30%-40% πιθανότητα ύφεσης για το τέλος του έτους. Δεν αποκλείεται το β’ 6μηνο να είναι το καθοριστικό προχωρώντας και μέσα στο 2008.

Αλλάζουν τα θεμελιώδη, ή όχι όπως λένε οι πιο αισιόδοξοι;

Προφανώς, αλλάζουν. Η ύφεση βρίσκεται ήδη στη γωνία. Οι αδυναμίες δεν φαίνονται μόνο στην αγορά κατοικίας, απλώνονται σταδιακά και στην αγορά αυτοκινήτων και στην καρδιά της βιομηχανικής παραγωγής.

Όλα αυτά αν συνδυαστούν με το ξεπούλημα στις χρηματιστηριακές αγορές δημιουργούν τις προϋποθέσεις ενός φαύλου κύκλου που πλήττει την πραγματική οικονομία

Τι ρόλο παίζει η Κίνα;

Η «μόλυνση» από την Κίνα, αποτελεί συνδυασμό δυο στοιχείων: Της φούσκας που έχει δημιουργηθεί στην τοπική χρηματιστηριακή αγορά (η οποία μπορεί να οδηγήσει σε επιβράδυνση) και των αρνητικών μηνυμάτων που εκπέμπονται από τις ΗΠΑ. Άλλωστε η αμερικανική κατανάλωση είναι που καθορίζει το ρυθμό της παραγωγής στην Κίνα.

Γιατί εμφανίστηκε τώρα ο Α. Γκρίνσπαν;

Πιστεύω, διότι η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Φαίνεται ότι πλησιάζει το τέλος του παιχνιδιού. Τα τελευταία χρόνια οι ΗΠΑ ζούσαν στην «οικονομία της φούσκας»: Αρνητικές αποταμιεύσεις με φούσκα στα ακίνητα, υψηλό δημοσιονομικό χρέος με χαμηλές δημόσιες αποταμιεύσεις, μαζί με ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα.

Χθες ήταν η αγορά ακινήτων, σήμερα είναι οι αγορές μετοχών. Σύντομα μπορεί να έρθει η σειρά άλλων ριψοκίνδυνων επενδύσεων. Η πτώση μπορεί να είναι οδυνηρή, ανοίγοντας έναν φαύλο κύκλο αλληλεπιδράσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη.

«Φυλάει» τα ρούχα του;

Το πάρτι τελειώνει και ο Γκρίνσπαν το «μυρίζεται». Ξέρει ότι μπορεί να είναι οδυνηρό και σίγουρα το συζητά με τον Μπερνάνκε. Όπως συζητάνε και το κόλπο με τα carry trades στις αγορές. Μια τακτική η οποία οδήγησε σε αλαζονικές επενδυτικές συμπεριφορές υποβαθμίζοντας τους κινδύνους που τώρα σκάνε. Άλλωστε, ο ίδιος, έχει αντιμετωπίσει αντίστοιχες καταστάσεις στο παρελθόν.

Όπως το 1997/98;

Ακριβώς. Τα σοκ από τις αναδυόμενες μπορούν επηρεάζουν άμεσα τις ανεπτυγμένες αγορές, ιδιαίτερα εάν οι τελευταίες έχουν μια σειρά οικονομικές ανισορροπίες να τους ταλανίζουν. Όπως το 1997, με τη νομισματική κρίση στην Ασία που οδήγησε στην κατάρρευση της αγοράς στο Χονγκ Κονγκ τον Οκτώβριο που μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη με πτώση 500 μονάδων του Dow Jones μέσα σε μια μέρα (όπως και τώρα).

Όπως το 1998 με την κατάρρευση του ρώσικου νομίσματος που μετέφερε την κρίση στις αμερικανικές αγορές οδηγώντας στην χρεοκοπία του LTCM το οποίο χρειάστηκε το «σωσίβιο» της Fed, του Α. Γκρίνσπαν. Ο ίδιος ανταποκρίθηκε άμεσα ανοίγοντας τους κρουνούς της ρευστότητας στο σύστημα (μείωση επιτοκίων).

Μπορεί η Fed να βγάλει πάλι το «μαγικό ραβδί»;

Ακόμα κι αν η Fed χαλαρώσει τις στρόφιγγες (ενδεχομένως τους επόμενους 2-3 μήνες), πιστεύω ότι δεν θα καταφέρει να αποσοβήσει την ύφεση. Απλά θα θέσει τα όρια του πάτου. Χαμηλότερα επιτόκια δεν θα βοηθήσουν για τους ίδιους λόγους που δεν το έκαναν όταν η Fed τα έριξε από το 6,5% στο 1% το 2001, χωρίς να καταφέρει να εμποδίσει την ύφεση.

Τι μπορεί να σημαίνει για τον υπόλοιπο κόσμο;

Η Ευρώπη, η Ασία και ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα γλιτώσουν από το ενδεχόμενο «ανώμαλης προσγείωσης» στις ΗΠΑ. Εάν η προσγείωση είναι ομαλή, το πιθανότερο είναι να τα πάνε καλά. Αν, όμως, έρθει η ύφεση, τότε θα υπάρξει σημαντική οικονομική επιβράδυνση στην Ευρώπη, όπως και στην Κίνα, στην Ασία και σε άλλες αναδυόμενες αγορές. Η Κίνα μπορεί να είναι το πρώτο θύμα καθώς τόσο η επέκτασή της όσο και οι εξαγωγές της εξαρτώνται άμεσα από τις ΗΠΑ.

Ισχύει, δηλαδή, ακόμα το ρητό: «Όταν φτερνίζονται οι ΗΠΑ κρυολογεί ο υπόλοιπος πλανήτης»

Τις αιχμές… δέχθηκε ο Κώστας Σαρρής

macrobearist:Καυλατίζοντας στας Αιδηψούς…..

Αφορμή του άρθρου αυτού είναι η φίλη μου η Ελένη η οποία με κάλεσε να την συνοδεύσω στην Αιδηψό για ιαματικά μπάνια.Την Ελένη καλά μου στρουφάκια την γνώρισα στο νοτιότερο νησί της Ελλάδας μαζί με τον καλό της.Στις συζητήσεις μας ανέφερα την ενασχόληση μου με την σοφοκλέους και η γνωριμία μας στο νησί έγινε το μη σωτήριο έτος 2000 για τους επενδυτές.Η Ελένη ανέφερε ότι είχε αγοράσει το αμοιβαίο κεφάλαιο «ολυμπιονίκης» κοντά στας κορυφάς του όρους 99 για να έχει θέα όλη την κατηφόρα από το υψίπεδο 99.Το οικόπεδο «ολυμπιονίκης» της είπαν ότι έχει φως τηλέφωνο και ευδάπ και έτσι αγόρασε ένα μικρό τεμάχιο ώστε αργότερα να χτίσει εκεί τα όνειρα της.Βέβαια μόλις μου το ανέφερε δεν μπορούσα να ευχηθώ «άντε και σε καλή μεριά» και ούτε καν να την δω ως υποψήφια νύφη ώστε να θεωρήσω το «ολυμπιονίκης» προίκα και αμέσως έβαλα τα γέλια.Μετά της εξήγησα ότι το οικόπεδο «ολυμπιονίκης» το αγόρασε ακριβά και ας είχε φως τηλέφωνο και ευδαπ και θέα από τα ψηλά του όρους 99 γιατί στο όρος 99 είχε ξεπροβάλει ένα ηφαίστειο του οποίου η λάβα είχε ήδη εκραγεί και τα όνειρα της θα γίνουν στάχτη.

Απόρησε η Ελένη που το είδα το ηφαίστειο και της απάντησα ότι ήμουν εκεί όταν ξεπρόβαλε και όταν άρχισε η λάβα να κοχλάζει και να βρυχάται ως θεριό.Η φίλη αυτή δεν με πίστεψε και το τεμάχιο «ολυμπιονίκης» που αγόρασε σκεπάστηκε από την λάβα και το όρος 99 έγινε αξιοθέατο φυσικής ιστορίας και από 99 μετονομάστηκε όρος «εγκλωβισμού»