Η «παθητική ιδιοκτησία», αποτέλεσμα η αίτιο της οικονομικής κρίσης
( σε συσχετισμό με το κείμενο « το ράλλυ της αρκούδας » )
Τα χρηματιστήρια δεν είναι πλέον θεσμοί για επένδυση , με την κλασσική έννοια του όρου, έχουν μετασχηματισθεί σε μηχανισμούς ρευστότητας , οι αγοραστές μετοχών δεν αγοράζουν στις περισσότερες περιπτώσεις μετοχές από δημόσια εγγραφή , δηλαδή η τιμή που πληρώνουν δεν προσθέτει κεφάλαιο η αλλά περιουσιακά στοιχεία στην επιχείρηση
Τα τεράστια , ποσά που μετακινούνται από πωλητές , που ζητούν μετρητά , σε αγοραστές , που ζητούν μετοχές , δεν εισάγονται στην διαδικασία παραγωγής
Δηλαδή, δεν αποτελούν «κεφάλαιο»
Ο αγοραστής μετοχών δεν συνεισφέρει τις αποταμιεύσεις του στην επιχείρησή, ώστε να αναπτύξει τις δραστηριότητες της,
Η συνεισφορά του συνίσταται στην διατήρηση της ρευστότητας για άλλους κατόχους μετοχών που θα ήθελαν να ανταλλάξουν τις μετοχές τους με μετρητά.
Τα χρηματιστήρια λοιπόν δεν είναι « προεξοφλητικοί» μηχανισμοί , όπως ακούμε συχνά από «ειδικούς» , αλλά θα έλεγε κάποιος ( Benjamin Graham) ότι είναι μηχανισμοί ψηφοφορίας , η αλλιώς, κατά τον μευναρντ κευνς «….. έχουμε φτάσει στον τρίτο βαθμό, όπου χρησιμοποιούμε την ευφυία μας για να προβλέψουμε ποιά νομίζει η μέση γνώμη ότι θα είναι η μέση γνώμη »