Ο εθισμός στην πτώση βλάπτει σοβαρά το μυαλό!

http://www.capital.gr/stoupas/

Δεν υπάρχει καλύτερος ιστορικός και ανθρωπολογικός καθρέφτης από τις χρηματιστηριακές αγορές. Όσο το είδος θα διακρίνεται από την βραχυπρόθεσμη μνήμη οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος θα δικαιούνται να μιλάνε για προϊστορία.

Διάβαζα κάπου ότι το να μιλά κάποιος για μετοχές αυτή τη στιγμή στους αναγνώστες του είναι σαν να τους δίνει σκοινί να κρεμαστούν. Κι όμως τα φαινόμενα απατούν: σκοινί ενδεχομένως τους έδινε κάποιος όταν συνέχισε να μιλά ενθουσιωδώς για μετοχές από τη διαδρομή των 3.000 στις 5.300 μονάδες και ουχί από τις 3.000 στις 1.500 μονάδες.

Έτσι είναι όμως οι συναισθηματικοί επενδυτές. Δίνουν μεγαλύτερη σημασία στα πρόσφατα γεγονότα, γιατί είναι πιο έντονα και δημιουργούν βαθύτερες χαρακιές από αυτά του παρελθόντος των οποίων ο καλύτερος γιατρός (ο χρόνος) έχει γιατρέψει τις εντυπώσεις.

Για τον τρόπο που λειτουργούν οι αγορές σε φάσεις σαν αυτή που διανύουμε θα σας διηγηθώ μια ιστορία που μου είχε στείλει παλιότερα ένας φίλος χρηματιστής. Ταιριάζει στην περίσταση.

«Είναι 10 πίθηκοι σε ένα κλουβί. Κρεμάμε στο κλουβί ένα τσαμπί μπανάνες. Όλοι οι πίθηκοι τρέχουν να πιάσουν το τσαμπί. Ένας από τους πιθήκους, ο πιο γρήγορος, φτάνει πρώτος στο τσαμπί. Εκείνη τη στιγμή, καταβρέχουμε με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, που έχουν μείνει πίσω.

Αυτός που έτρεξε πρώτος και έπιασε το τσαμπί, τρώει τις μπανάνες και το ευχαριστιέται πολύ. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να στεγνώσουν και να ξεπεράσουν το σοκ από το κατάβρεγμα. Μετά από 1-2 ώρες, η κατάσταση της ομάδας των πιθήκων επανέρχεται στο φυσιολογικό. Βέβαια, οι 9 που έφαγαν το κατάβρεγμα (και δεν έφαγαν μπανάνες), κοιτούν με κάποια ζήλια τον ένα που και τις μπανάνες έφαγε και το κατάβρεγμα το γλίτωσε.

Επαναλαμβάνουμε την ίδια ενέργεια, δηλαδή κρεμάμε ένα τσαμπί μπανάνες στο κλουβί. Τρέχουν όλοι, αλλά ο ίδιος πίθηκος, ο οποίος όπως είπαμε είναι ο γρηγορότερος, καταφέρνει και πάλι να φτάσει πρώτος στο τσαμπί. Εμείς ξανακαταβρέχουμε με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, ενώ ο πρώτος τρώει επιδεικτικά τις μπανάνες που «κέρδισε δίκαια», αφού ήταν ο γρηγορότερος. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο 2-3 φορές.

Κάποια φορά, καθώς ξεκινάει ο γρήγορος να πιάσει το τσαμπί που τοποθετήσαμε εκ νέου, τον πιάνουν οι υπόλοιποι εννιά και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο. Βρίσκεται λοιπόν το τσαμπί στη θέση του για κάποια ώρα, χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Κάποια στιγμή, ο γρήγορος ξαναπροσπαθεί να τρέξει προς το τσαμπί, αλλά οι υπόλοιποι τον ξαναπλακώνουν στο ξύλο, γιατί φοβούνται το κατάβρεγμα. Μετά από μερικά ξυλοφορτώματα, ο γρήγορος «μαθαίνει το μάθημά του» και δεν ξαναπροσπαθεί. Μπορεί να προσπαθήσει και κάποιος άλλος, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: ξύλο από τους υπόλοιπους. Εδώ ξεκινάει το ενδιαφέρον της υπόθεσης.

Βγάζουμε από το κλουβί έναν από τους εννιά πιθήκους αυτούς που καταβρέχαμε, όχι αυτόν που έφτανε πρώτος στο τσαμπί και βάζουμε έναν καινούριο πίθηκο, αντικαταστάτη. Ο καινούριος πίθηκος, με το που βλέπει το τσαμπί με τις μπανάνες, το οποίο φυσικά δεν ακουμπάει πλέον κανένας από τους «έμπειρους» της ομάδας, ορμάει να το πιάσει. Οι υπόλοιποι εννιά, συμπεριλαμβανομένου και του παλιού «γρήγορου», τον βουτάνε και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο. Ο παλιός «γρήγορος» μπορεί και να χαίρεται που τρώει και κάποιος άλλος ξύλο. Ο καινούριος δεν ξέρει γιατί τρώει ξύλο, αφού δεν είχε την εμπειρία του καταβρέγματος.

Μαθαίνει όμως πολύ γρήγορα ότι αν ξεκινήσει να πιάσει το τσαμπί, αυτό συνεπάγεται ξύλο από τους υπόλοιπους. Έτσι, ξαναβρισκόμαστε σε κατάσταση «ισορροπίας» μέσα στο κλουβί, δηλαδή υπάρχει ένα τσαμπί μπανάνες το οποίο δεν πάει να πιάσει κανείς. Ξανά-αλλάζουμε έναν από τους παλιούς 8 πιθήκους (όχι τον παλιό «γρήγορο» και όχι τον νέο ξυλοφορτωμένο) με έναν αντικαταστάτη.

Όπως καταλαβαίνετε, γίνεται η ίδια ιστορία της προηγούμενης παραγράφου, μέχρι να τους αλλάξουμε όλους (τελευταίο βγάζουμε τον παλιό «γρήγορο», τον πρώτο που έφαγε ξύλο στην αρχή της ιστορίας). Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε ένα τσαμπί μπανάνες, μέσα σε ένα κλουβί με 10 πιθήκους, από τους οποίους κανείς δεν τρέχει να το πιάσει, και κανείς δεν ξέρει γιατί (δεδομένου ότι κανένας τους δεν ήταν στην αρχική ομάδα που έφαγε το κατάβρεγμα).»

Κίνα: Επιβράδυνση ΑΕΠ στο 9% το γ΄ τρίμηνο

http://www.capital.gr/news.asp?Details=600427

Τι δεν μας είπε (καθαρά) ο κ. Buffett

http://www.capital.gr/articles.asp?showlist=0&catid=0&id=600332&expand=1

20/10/2008
00:36

Του Ιωάννη Π. Τουτουδάκη Μετά μεγάλης εκπλήξεως διάβασα το άρθρο στη New York Times του διάσημου επενδυτή και πλουσιότερου άνθρωπου στον κόσμο κ. Γουόρεν Μπάφετ. Από το συνολικό σκεπτικό του κ. Μπάφετ διαφαίνεται η προτίμηση του στις αμερικανικές μετοχές, όχι επειδή είναι φθηνές σε απόλυτες τιμές αλλά διότι διαβλέπει τον κίνδυνο πληθωρισμού στο μέλλον. Αιτία το τύπωμα χρήματος που γίνεται από τις κυβερνήσεις προκειμένου να αντιμετωπιστεί η τρέχουσα χρηματιστηριακή κρίση. Η σχετική παραπομπή είναι η ακόλουθη «Στην πραγματικότητα, η πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κρίση θα αποδειχθεί πιθανόν πληθωριστική και θα επιταχύνει επομένως τη μείωση της πραγματικής αξίας των μετρητών.» Επιπλέον αναφέρει ότι «Σήμερα όσοι διαθέτουν μετρητά νοιώθουν άνετα. Δεν θα έπρεπε». Δήλωση συγκλονιστική από κάποιον που όλα τα τελευταία χρόνια διατήρησε αυξημένη ρευστότητα. Συγκλονιστική, επίσης, επειδή γίνεται από έναν άνθρωπο μέσα από το σύστημα, του οποίου η γνώμη είναι βαρύνουσα και όλοι τον συμβουλεύτηκαν στην κρίση. Πριν από 10 περίπου μέρες ο κ. Μπάφετ προέτρεψε το αμερικανικό κογκρέσο να ψηφίσει πάση θυσία το πακέτο των 700 δισ. δολαρίων για να σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με ποιον όμως τρόπο να σωθεί; Ο αχαλίνωτος πληθωρισμός που θα ξεπηδήσει από τα κρατικά τυπογραφεία είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος; Ο κ. Μπάφετ και όλοι οι πολιτικοί και οικονομικοί ταγοί θεωρούν πως ναι, βλέποντας τη λύση αυτή ως τη λιγότερο επώδυνη. Μεταξύ του καταστροφικού αποπληθωρισμού για τις δυτικές οικονομίες που είναι υπερχρεωμένες είναι προτιμητέος ο πληθωρισμός διότι απαξιώνει το χρέος το οποίο για τις Η.Π.Α. ανέρχεται στο 350% του ΑΕΠ. Ο γερόλυκος των αγορών θέλοντας να διαφυλάξει την υστεροφημία του, προειδοποιεί σήμερα ποια θα είναι μελλοντικά η αξία του χαρτονομίσματος. Αυτό είναι το σοβαρό μήνυμα του και όχι η προτροπή για αγορά μετοχών. Άλλωστε το παραμύθι της μακροχρόνιας διακράτησης για σίγουρα κέρδη (Buy and hold strategy) καταρρέει από μόνο του, αφού οι μετοχές σήμερα είναι χαμηλότερα σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία. Μπορεί ο κ. Μπάφετ έτσι να πέτυχε τις αξιοπρόσεκτες αποδόσεις του αλλά δραστηριοποιήθηκε και ανδρώθηκε τον χρυσό μισό αιώνα 1950 – 2000. Ο ενεργός πληθυσμός και έχων δυνατότητα επένδυσης ηλικίας 30-50 ετών γνώρισε μαζικά το χρηματιστήριο στο τέλος της δεκαετίας του 1990 και είναι άγνωστο αν ακολουθώντας την στρατηγική Μπάφετ, έχοντας διακρατήσει τα χαρτιά του, θα καταφέρει να πάρει τα χρήματα του πίσω σε πραγματικές τιμές στα επόμενα χρόνια. Μετά το κραχ του 1929 οι τιμές έφθασαν σε αντίστοιχα επίπεδα στα μέσα της δεκαετίας του ‘50. Τα πάντα είναι θέμα timing και εκμετάλλευσης των κύκλων. Μακροπρόθεσμα όπως είχε πει και ο Κέυνς όλοι θα είμαστε νεκροί. Καθώς όλα είναι σχετικά στη ζωή, δεν αρκεί ο Dow Jones να είναι στις 25.000 μονάδες σε μερικά χρόνια, αν την ίδια περίοδο 1 κιλό ψωμί κοστίζει 50 ευρώ, εάν υπάρχει το ίδιο νόμισμα σε κυκλοφορία. Ο κ. Μπάφετ και όλοι οι μεγάλοι παίκτες θέλουν πάση θυσία να σώσουν το σύστημα από κατάρρευση και από αποπληθωρισμό. Πλέον και ο ίδιος δεν είναι σε θέση να περιμένει να αγοράσει χαμηλότερα διότι ήδη η Berkshire μπορεί να έχει 31 δισ. δολάρια μετρητά στις 30/6/08, αλλά την ίδια στιγμή έχει και 44,6 δισ. δολάρια μακροπρόθεσμο δανεισμό. Πριν αρχίσει η κρίση στο στις 30/9/07 είχε μετρητά 47 δισεκ. και δάνεια 40 δισεκ. άρα τα κεφάλαια είχαν σχεδόν τοποθετηθεί στην αγορά από τότε. http://finance.yahoo.com/q/bs?s=BRK-A. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Αν πραγματικά εμφανιστεί μεγάλος πληθωρισμός τα επόμενα χρόνια σίγουρα χαμένος θα είναι ο έχων μετρητά, μεγάλος νικητής θα είναι τα σκληρά περιουσιακά στοιχεία (χρυσός, εμπορεύματα, αγροτική γή, ακίνητα με τιμή κοντά στο κατασκευαστικό κόστος). Οι μετοχές θα γλιτώσουν την περαιτέρω απαξίωση και μπορεί να σημειώσουν και σοβαρό ράλι. Στον επόμενο γύρο ανόδου, όποτε γίνει, πρωταγωνιστές θα είναι άλλοι κλάδοι και όχι ο χρηματοοικονομικός ο οποίος ανήλθε πέρυσι στο 24% της συνολικής κεφαλαιοποίησης στις Η.Π.Α. έναντι περίπου 5% το 1980. Η αγορά βέβαια, προς το παρόν, προεξοφλεί αποπληθωρισμό και τα πάει όλα κάτω. Βραχυπρόθεσμα όλα μπορεί να συμβούν. Τα μετρητά προς το παρόν κερδίζουν την παρτίδα αλλά πρέπει να τοποθετηθούν προς τα κάτω, σε εταιρείες που δεν χρωστάνε και θα υπάρχουν μετά από αρκετά χρόνια. Και φυσικά αγορές χρυσού σε όλα τα επίπεδα είναι ενδεδειγμένες, ειδικά αν ο φόβος αποπληθωρισμού τον πιέσει χαμηλότερα. Οι έχοντες το καρπούζι και το μαχαίρι αποφάσισαν. Μένει να δούμε πόσο γρήγορα θα πληθωρίσουν το σύστημα. Ελπίζω, εντωμεταξύ, να μην τελειώσουν τα δέντρα στον Αμαζόνιο για τις ανάγκες των τυπογραφείων. Μοιραία οι δυτικές οικονομίες θα πληρώσουν το τίμημα του άκρατου δανεισμού και μόχλευσης από καταναλωτές και πιστωτικά ιδρύματα αντίστοιχα. Ο καταναλωτής  θα συρρικνώσει τα έξοδα του με άμεση συνέπεια στην πορεία των εταιρειών και της οικονομίας γενικότερα, η ανεργία θα αυξηθεί, εταιρείες με δανεισμό μικρομεσαίου μεγέθους θα κλείσουν και θα ζήσουμε δύσκολους καιρούς. Βιώνουμε το τελευταίο σκαλί της διόρθωσης που ξεκίνησε το 2000 το οποίο θα είναι και το πιο οδυνηρό με άγνωστη διάρκεια. Ακόμη και σε πληθωριστικό περιβάλλον θιγμένος θα είναι ο εργαζόμενος καταναλωτής ο οποίος θα βλέπει να αυξάνονται τα εισοδήματα του με χαμηλότερους ρυθμούς σε σχέση με τις αυξήσεις τιμών. Η μείωση της τριακονταετούς μόχλευσης δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε λίγους μήνες. Εάν η λύση για όλα είναι η αύξηση της ρευστότητας τότε ας μας μοιράσουν από ένα εκτυπωτή με μελάνι να τα τυπώνουμε μόνοι μας.

H ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας και το New Deal

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_19/10/2008_288992

Oπως γίνεται φανερό δεν υπήρχε διεθνής συνεννόηση και κάθε χώρα έκανε ό,τι νόμιζε. Η ενιαία σκέψη στο χώρο της οικονομικής θεωρίας έδινε μια στερεότυπη συνταγή θεραπείας, γνωστή από το 19ο αιώνα. Μείωση δαπανών και εισοδημάτων, αύξηση φόρων, περικοπή της ζήτησης. Θύμα το διεθνές εμπόριο που από το 1930 έως το 1932 συρρικνώθηκε από όργιο περιορισμών, ενώ εφαρμόσθηκε αυστηρός έλεγχος στο συνάλλαγμα. Μέχρι το 1937 είχαν συνομολογηθεί 170 συμφωνίες κλίριγκ και το 70-75% του συνόλου του παγκόσμιου εμπορίου υπάγονταν σ’ αυτές. Αυτός ήταν τελικά και ο λόγος για τον οποίο απέτυχε η Παγκόσμια Οικονομική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, το 1933. Παράλληλα, καθιερώθηκε η ευρύτατη de facto ανάμειξη του κάθε κράτους στην εθνική του οικονομία.

Καθώς οι ευρωπαϊκές χώρες ακολούθησαν πολιτικές αυτάρκειας η οικονομική δραστηριότητα σε εθνικό επίπεδο αναζωογονήθηκε. Ο αγροτικός τομέας επλήγη από την πτώση των τιμών και των εισοδημάτων, αλλά η βιομηχανία, προστατευμένη από υψηλούς δασμούς, άρχισε να υποκαθιστά τις εισαγωγές, και να ανθεί. Τέλος, το εμπόριο αναδιπλώθηκε και αναζήτησε νέες μορφές επικερδούς τοποθέτησης και κερδών υπό κρατική καθοδήγηση. Η ανεργία εξακολούθησε να αποτελεί πρωταρχικό πρόβλημα. Η έξοδος από την ύφεση πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά μετά την κήρυξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Μπράουν του 1929

Η κρίση του 1929 υπήρξε μια μεγάλη πρόκληση για την οικονομική πολιτική όλων των χωρών του κόσμου. Τη μεγαλύτερη στροφή σε πειραματισμό και νεωτερικές παρεμβάσεις έκαναν οι κυβερνήσεις Roosevelt. Το New Deal που εφάρμοσε ο Roosevelt ήταν μία σύνθεση, ένα μωσαϊκό μέτρων πολιτικής, για να αντιμετωπιστούν τα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών και δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως εφαρμογή μίας συγκεκριμένης οικονομικής θεωρίας στην πράξη. Σίγουρα συνέβαλαν τα μέτρα αυτά στην εμφάνιση μιας «επιστημονικότερης» οικονομικής πολιτικής. Μερικά από τα προγράμματα που εφαρμόστηκαν και είχαν πρωτοποριακό χαρακτήρα ήταν:

1. Χορήγηση επιδομάτων και πραγματοποίηση δημόσιων έργων για τη συγκράτηση των εισοδημάτων (Income maintenance program).

2. Εκτέλεση δημοσίων έργων για την τοπική περιφερειακή ανάπτυξη π.χ. Tennessee Valley Authority.

3. Κυβερνητική υπηρεσία με αποκλειστικό αντικείμενο την οικονομική ανάκαμψη (National Recovery Administration).

Οι μεταρρυθμίσεις που άφησαν εποχή αφορούσαν τα εξής.

1. Τραπεζική νομοθεσία του 1933 και 1935: Οδήγησε σε ομοσπονδιακή εξασφάλιση των αποθεμάτων των τραπεζών (Federal Deposit Insurance Corporation).

2. Securities and Exchanges Commission (Επιτροπή τίτλων και συναλλαγών): Ηλεγχε τη δραστηριότητα στη χρηματαγορά.

3. Agricultural Adjustments Act (Νόμος Αγροτικής Προσαρμογής) (1933): Υποχρέωνε την κυβέρνηση να υποστηρίζει ενεργά το αγροτικό εισόδημα.

4. 1935: Εισαγωγή συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και επιδομάτων ανεργίας.

5. 1935: Wagner Act: Εδινε το δικαίωμα στους εργάτες να οργανώνονται σε συνδικάτα και να διαπραγματεύονται μισθούς.

Παρ’ όλα αυτά, τα αποτελέσματα των κυβερνητικών αυτών κινήσεων δεν ήταν τα αναμενόμενα.

Το new deal του Χίτλερ

Στη Γερμανία το «Αμεσο Πρόγραμμα», που είχε τεθεί σε εφαρμογή από τον Gregor Strasser για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της Γερμανίας, αναθεωρήθηκε το 1932, ενώ ο ίδιος δολοφονήθηκε. Στη συνέχεια, αρχίζουν να εμφανίζονται προγράμματα «δημιουργίας εργασίας». Ο σχεδιασμός τους στηρίχθηκε σε προτάσεις που γίνονταν από το 1928 από διάφορα εργατικά συνδικάτα, μεμονωμένους επιχειρηματίες και επιστήμονες. Από το 1937 και μετά, η χώρα έκανε στροφή στην παραγωγική της δραστηριότητα και ανάπτυξε την πολεμική της βιομηχανία. Επίσης, η κυβέρνηση προπαγάνδισε τη θεωρία του «Ευρύτερου Οικονομικού Χώρου». Τελικά, η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων οδήγησε τη χώρα το 1936 στην εξάλειψη της ανεργίας με το τίμημα της δημιουργίας μιας πολεμικής οικονομίας που δεν μπορούσε να βρει αλλού διέξοδο εκτόνωσης παρά στην προετοιμασία ενός νέου Παγκόσμιου Πολέμου. Στη Βρετανία η κυβέρνηση ακολούθησε μια «κλασική» οικονομική πολιτική. Ειδικότερα, μετά την εγκατάλειψη του κανόνα χρυσού δεν υπήρχε καμιά νομισματική πίεση από το εξωτερικό, ενώ ο ιδιωτικός τομέας δραστηριοποιήθηκε στις οικοδομές.

Το πείραμα της Σουηδίας

Αξίζει τέλος να αναφερθεί και το «πείραμα» της Σουηδίας. Η κυβέρνησή της εφάρμοσε επεκτατική οικονομική πολιτική σπάζοντας το ταμπού του ισοσκελισμένου σε ετήσια βάση προϋπολογισμού. Δηλαδή, στο βαθμό που η οικονομία βρισκόταν σε καθοδική φάση από το 1931 με μείωση του προϊόντος και των επενδύσεων, το κράτος μείωσε τη φορολογία και αύξησε τις δαπάνες του προϋπολογισμού, ώστε να διατηρήσει τη ζήτηση σε υψηλά επίπεδα και να τονώσει την οικονομική δραστηριότητα. Οι φόβοι για πληθωρισμό διασκεδάζονταν από τη διαβεβαίωση ότι όταν η οικονομία θα ξεπερνούσε την ύφεση τότε ο προϋπολογισμός θα γινόταν πλεονασματικός και μεσοπρόθεσμο επίπεδο θα ισοσκελιζόταν και πάλι. Η εμπειρία ήταν εντυπωσιακή και θεμελίωσε μια μακροχρόνια πορεία της Σουηδίας προς την ευημερία.

Τι γίνεται σήμερα

Μπορεί η κρίση του 2008 να πάρει τις διαστάσεις αυτής του 1929; Αυτή τη στιγμή, ό,τι και να πει κανείς είναι παρακινδυνευμένο. Σε αντίθεση με 50 χρόνια πριν, υπάρχει σήμερα διεθνής συνεννόηση και φόρα ανταλλαγής απόψεων και εναρμονισμού πολιτικών. Η ώς τώρα αδυναμία εθνικών και υπερεθνικών αρχών να προτείνουν και να υλοποιήσουν μέτρα και διαδικασίες εξόδου από την ύφεση, δεν πρέπει να αποθαρρύνει. Το 1929 δεν υπήρχαν ούτε δανειστές τελευταίας προσφυγής ούτε ανεπτυγμένα μέσα οικονομικοπολιτικής παρέμβασης ούτε διεθνής δέσμευση για συνεννόηση, όπως αυτό συμβαίνει σήμερα. Τότε όμως εκδηλώθηκε πλουραλισμός ιδεών και οικονομικών πειραμάτων, που αν όχι τίποτε άλλο, δοκιμάστηκαν στην πράξη πλουτίζοντας τη γνώση μας για τα όρια και τις συνέπειες συγκεκριμένων παρεμβάσεων. Στην πορεία των εξελίξεων και ανάλογα με τις επιπτώσεις της κρίσης του 2008, πρέπει να προταθούν σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο στοχευμένα μέτρα επούλωσης των πληγών της πραγματικής οικονομίας από τη χρηματοοικονομική κραιπάλη και αποκατάστασής της στο επίκεντρο της μέριμνας της οικονομικής πολιτικής.

macrobearist:Loyki Look ο ιχνηλάτης

Το κρηματιστήριο είναι πια για μικρά παιντιά αφού τα μεγάλα έχασαν την μπάλα

Τα μεγάλα παιντιά έγιναν φιγούρες -γελοιογραφίες των κόμικ

Τα μεγάλα παιντιά τάχατες έμαθαν το παιχνίδι του κρηματιστηρίου πια και επειδή νομίζουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται τραγουδάνε το»να’τανε το 21-χρόνια δοξασμένα…» και ανακάλυψαν τον πάτο αλλά όμως το 2007 δεν ανακάλυψαν την κορυφή και ούτε είδαν το κραχ που ήρθε

Ετσι τώρα θα ρωτήσω τα μεγκάλα παιντιά που ανακάλυψαν ότι το χίστορι είναι σίριαλ και ξανά παίζεται επανάληψη

QUIZ?…ΤΟ 1821 ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ;

…ε;….γελοίοι!

…ο πονηράτζας γκρέκο μασχαράς επειδή γνώρισε το κρηματιστήριο το 99 και αφού του φάγανε τα λεφτά μετά 42 μήνες δεν είδε το φως και δεν μπήκε να παίτσει το 2003, αλλά ούτε το 2007 είδε την κορυφή για να πει εγώ πάω στην μαμά μου…

…και τώρα ως μύστες πια του παιχνιδιού είδαν τον πάτο και θέλουν να παίξουν το «κλέφτες και αστυνόμοι» αλλά οι κλέφτες έφυγαν από το παιχνίδι και έμειναν μόνο οι αστυνόμοι και έτσι θα κάνουν παιχνίδι μόνοι τους…

…και ήρθε τελικά ο μπαμπάς τους και τους είπε:παίχτε εσείς και η τύχη σας δουλεύει…

…και το παιχνίδι άλλαξε και λέγεται πια «πατέρας με παιδιά»…

…όμως και τους κλέφτες κάποιος μπαμπάς τους γέννησε….

QUIZ?->Ο μπαμπάς των κλεφτών ποιος είναι;

…μπαμπά μπαμπά οι κλέφτες τα έφαγαν όλα!

Σκάσε και αγοράζω,εγώ είμαι εδώ…

Καλά μπαμπά σώσε μας….

…και ο πατροπαράδοτος σωτήρ κάνει το χρέος του όπως το έκανε ξανά στο πρόσφατο παρελθόν την 10ετία του 70

Οπως ξέρουμε σε κάθε οικογένεια ο κάθε ένας από τους γονείς έχει περισσότερη αγάπη σε ένα από τα παιδιά, ιδιαίτερα σ’αυτό που του μοιάζει και η μάνα στο αδύναμο…

…αφού λοιπόν τόσα χρόνια είδαμε ο μπαμπάς να βοηθάει τον υιό που έχει τον ιό της κλεψιάς δεν θα αναρωτηθούμε σαν καλά παιδιά γιατί εμάς δεν μας αγαπάει;

ΟΜΟΙΟΝ ΟΜΟΙΟΥ ΓΙΝΩΣΚΕΙΝ

…δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιός είσαι

Το πατροπαράδοτο «ΠΟΙΑΝΟΥ ΥΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;»

…και βάλανε τον λύκο να φυλάει τα πράϊτα;

…ο κλέψας του κλέψαντος και άλλα πολλά…

…και έγινε το έλα να δεις

Αλλά όμως μπορούμε να προσθέσουμε και το εξής:ΟΜΟΙΑ ΟΜΟΙΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΝ

…και ο μπαμπας φώναξε τους θεραπευτές και αυτοί εφάρμοσαν την παλιά καλή συνταγή «του κρατίζειν» για να θεραπεύσουν τον ιό «ελευθερίζειν» ο οποίος θερίζει το 2008 τους επενδυτικούς πληθυσμούς μέχρι και την φίλη elenboubou η οποία υποτροπίασε και ξάπλωσε στο κρεββατι γιατί κόλησε πράγματι άλλον ιό και ο δολοφόνος του ιού λέγεται DR LENIS

Ομως η διάγνωση που έκαναν οι θεραπευτές ήταν η ίδια που έκαναν παλιά και τότε θεράπευσαν μόνο το σώμα.

Το πνεύμα και την ψυχή δεν κατάφεραν να τις θεραπεύσουν γιατί η κλεψιά δεν είναι αρρώστια του υλικού σώματος αλλά της ψυχής και ΙΑΤΡΟ ΨΥΧΗΣ ΕΝΑΝ ΞΕΡΟΥΜΕ!

…και Ο ΠΑΤΗΡ ΑΥΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΙ Η 7η ΕΙΝΑΙ «ΟΥ ΚΛΕΨΕΙΣ»

… η φιλαργυρία παρεϊτσα και παραδίπλα ο τσιγκούνης απ’τη μια και ο σπάταλος από την άλλη

macrobearist:επανάληψη απο τις 14 φεβρουαρίου «Οπλα θα καταθέσουνε- μα αυτοί δεν έχουν μνήμη- αφού το πρώτο που θα πουν- όταν αδειάσει η λίμνη- το σώβρακο μας φάνηκε- τι άλλο να’χει μείνει;»

ΟΤΑΝ ΦΑΝΕΙ ΤΟ ΣΩΒΡΑΚΟ-ΑΦΟΥ ΑΔΕΙΑΣΕΙ Η ΛΙΜΝΗ-ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ-ΑΥΤΑ ΘΑΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΕΙΝΕΙ

Δημοσιεύθηκε από macrobearist στο Φεβρουάριος 14, 2008

Δεν είμαι γω σπορά της κορυφής

ο πλαστουργός της νέας τάσης

εγώ’μαι τέκνο της ανόδου

κι’ωριμο τέκνο της καθόδου

Tο κάτω, κάτω προσμονώ

μα τώρα πάει πάνω

και τι να κάνω που δεν τ’οδηγώ εγώ;

μα τ’οδηγεί ο άλλος

θα γίνω πιο προσεκτικός

θα κάνω βήμα πίσω

μια κ’είπε κείνος ο σοφός

τονα το βήμα να’ναι μπρος και τα δυο να’ναι πίσω

Εγω’μαι τώρα πιο φτωχός

χορτάτος πια δεν είμαι

και νηστικός χοροπηδώ

ωσάν αρκούδι εκτελώ

τ’αφέντη μου

πως κάνει η Βουγιουκλάκη

μα γύφτος αυτός δεν είναι

Ντύθηκαν γύφτοι τα αφεντικά

τα ντόλαρς τελειώσαν

σεντούκια εμείς θα’νοιξουμε

οταν’ρθει κείνη η ώρα

που ο κλοσαρ θε να γενει

τ’αφεντικου προπέτης

και κείνος να αναφωνεί

πως άνοδος θα έρθει

Αντίδραση θα σας το πω

το 13 φτάνω-

κοντά του έστω να βρεθώ

τίποτα άλλο δεν θα πω

μα μόνο αυτό

όποιος πιστέψει το πολύ

θα αναπολεί το λιγο

και σαν θνητός η ήρωας στον αδη καταλήγω

Μια δεύτερη προσπάθεια

επίπεδο να σπάσω

μπας και πωλήσω τα ψιλά

κι’αυτα να μην τα χάσω

Κι’αυτοι που αγοράζουνε

καλοί άνθρωποι θα’ναι

το σύστημα πιστεύουνε

και δεν το πολεμάνε

σαν γραμματείς και φαρισαίοι μετά το λοιδοράνε

Τρία μηνάκια έπεφτε

ιντα να γίνουν έξη;

και όλοι να λακίσουνε

κι’αντε να τους μαζέψεις

Λίγη ελπίδα να’χουνε

ρεφάρισμα θα πούνε

η τσέπη θα’ναι αδειανή

και θα κατηγορουνε

Το μπέαρ το μουρμούρισαν

τα μου μου στα ινφο

στο τάχατες ρεφάρισμα

μετά ζητάνε οίκτο

Οπλα θα καταθέσουνε

μα αυτοί δεν έχουν μνήμη

αφού το πρώτο που θα πουν

όταν αδειάσει η λίμνη

το σώβρακο μας φάνηκε

τι άλλο να’χει μείνει;

Δημοσιεύθηκε στο SMS-ντριν,ντριν, macrobearist speaking | Επεξεργασία | Κανένα σχόλιο »

macrobearist:ΠΑΝΙΚΟΣ=ΠΩΛΗΣΕΙΣ

http://www.capital.gr/businessweek/articles.asp?cid=9&id=595307

Χρηματιστηριακό κραχ: Κατανοώντας τον πανικό

ΕΡΓΑΛΕΙΑ

• Εκτύπωση
• Αποθήκευση

Οι ειδικοί στην ψυχολογία της αγοράς μιλούν για το τι δίνει τροφή στη χρηματιστηριακή φρενίτιδα στην Wall Street και για το πότε να αρχίσουν να αναζητούν ενδείξεις για αλλαγές στη διάθεση των επενδυτών.

Του Ben Steverman

Αναζητάτε τρόπο να περιγράψετε την τρέχουσα χρηματιστηριακή παράνοια; Ονομάστε την «ο πανικός του 2008».

Στη διάρκεια του περασμένου αιώνα, ο κόσμος έχει βιώσει αναρίθμητες χρηματοπιστωτικές κρίσεις, υφέσεις, και χρηματιστηριακά κραχ. Ωστόσο το τελευταίο σημαντικό γεγονός που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πανικός ήταν το 1907. Δεν υπάρχει περισσότερο κατάλληλη περίοδος από την τωρινή για την αναβίωση του όρου «πανικός», καθώς οι «βουτιές» στα διεθνή χρηματιστήρια που πραγματοποιούνται σε καθημερινή βάση είναι άνευ προηγουμένου.

Μέσα σε έξι ημέρες συναλλαγών, από τις 2 έως και τις 9 Οκτωβρίου, ο S&P 500 έχασε το 22% της αξίας του. Ο Brian Gendreau της ING Investment Management αναφέρει πως ο βιομηχανικός δείκτης Dow Jones, που δημιουργήθηκε στα τέλη του 19^ου αιώνα, ποτέ στην μέχρι τώρα μακρά ιστορία του δεν είχε δει έξι διαδοχικές ημερήσιες πτώσεις άνω του 1%.

Ξεχάστε τον όρο «φυσιολογικό»

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, υπάρχουν ανάπαυλες ανάμεσα στην πτώση των χρηματιστηριακών αγορών, καθώς τα «όρνια» που καραδοκούν, σπεύδουν να αγοράσουν μετοχές σε τιμές ευκαιρίες.

Όμως στην τρέχουσα φάση, η ψυχολογία της αγοράς κάθε άλλο παρά φυσιολογική είναι.

Κάθε φορά που η χρηματιστηριακή αγορά πραγματοποιεί ράλι –όπως συνέβη στις πρωινές συναλλαγές της 9^ης Οκτωβρίου- «υπάρχουν άπειροι πωλητές που περιμένουν την ευκαιρία για να εξέλθουν της αγοράς» λέει ο Dave Rovelli, διευθύνων σύμβουλος της Canaccord Adams.

Ο πανικός στις χρηματοπιστωτικές αγορές –όπως και στην πραγματική ζωή- εξηγείται ως το ένστικτο μεταξύ μάχης ή φυγής. «Η έμφυτη αυτή τάση κάνει τον κόσμο να αντιδρά υπερβολικά» λέει ο Avanidhar Subrahmanyam, καθηγητής και ειδικός στην ψυχολογία της αγοράς στη σχολή διοίκησης επιχειρήσεων Anderson του πανεπιστημίου του Λος Άντζελες.

Σε άτακτη φυγή τρέπονται τόσο οι traders, όσο και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. «Υπάρχει πανικός όχι μόνο στους κόλπους των απλών επενδυτών, αλλά στον ίδιο τον κλάδο» επισημαίνει ο John Merrill, υπεύθυνος επενδυτικής στρατηγικής της Tanglewood Wealth Management.

Η δυσλειτουργία στις πιστωτικές αγορές σημαίνει πως οι χρηματοοικονομικές εταιρείες δεν έχουν την απαραίτητη εμπιστοσύνη για να προχωρήσουν σε συναλλαγές μεταξύ τους.

Παράλογη απελπισία;

Ο πανικός είναι μία κατάσταση όπου «ο κόσμος προβαίνει σε κινήσεις που έρχονται σε αντίθεση με την κοινή λογική» διευκρινίζει ο Paolo Pasquariello, καθηγητής στη σχολή διοίκησης επιχειρήσεων Ross του πανεπιστημίου του Michigan.

Βάσει όμως αυτού του ορισμού, μιλάμε πράγματι για πανικό; «Είναι δύσκολο να πει κανείς πως ο κόσμος πουλά μετοχές γιατί έχει πανικοβληθεί» λέει ο Pasquariello. Η πώληση μετοχών στην τρέχουσα συγκυρία δεν είναι παράλογη, συνεχίζει ο ίδιος. Υπάρχει σωρεία λόγων που να δικαιολογεί τη μετατόπιση του επενδυτικού ενδιαφέροντος προς ασφαλέστερες επενδύσεις, μεσούσης του «παγωμένου» χρηματοπιστωτικού συστήματος και της σοβαρής επιβράδυνσης της οικονομίας.

Αντιθέτως, ο Subrahmanyam εμφανίζεται περισσότερο πεπεισμένος από τον Pasquariello πως οι αγορές συμπεριφέρονται παράλογα. Στηρίζει αυτή του την άποψη λέγοντας πως δεν είχαμε πυρηνικό πόλεμο, όπου καταστράφηκαν όλα τα «πραγματικά» πάγια. Τα προβλήματα εστιάζονται στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, όχι στην πραγματική δραστηριότητα της υπόλοιπης οικονομίας. «Η πραγματική βάση της οικονομίας, που δεν στηρίζεται στον χρηματοπιστωτικό κλάδο παραμένει ισχυρή» υποστηρίζει ο ίδιος, που προσθέτει πως είναι πολύ ισχυρότερη από την αντίστοιχη στην περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης.

Πάτος ίσον ευκαιρίες

«Οι χρηματοπιστωτικοί πανικοί δεν διαρκούν για πάντα» λέει ο Gendreau της ΙΝG. Κάποια στιγμή, οι επενδυτές συνειδητοποιούν πως πολλά από τα πάγια τους διαπραγματεύονται με μεγάλα discounts. «Είτε εμείς θα βιώσουμε εκ νέου τη Μεγάλη Ύφεση, είτε ορισμένα από αυτά τα πάγια διαπραγματεύονται σε πολύ ελκυστικές τιμές», συνεχίζει ο ίδιος.

Παράγοντες της αγοράς εκτιμούν πως το μαζικό «κύμα» ρευστοποιήσεων προκαλείται από hedge funds και άλλους θεσμικούς επενδυτές που θέλουν να πουλήσουν τις συμμετοχές τους για να συγκεντρώσουν μετρητά. Συχνά πωλούν αυτά τα πάγια –που ποικίλουν από μετοχές έως και δημοτικά ομόλογα- δίχως να ασχολείται κανείς με το ποια θα είναι η επίδραση στη συνολική αξία τους. Πάντως, ο Merrill συνιστά -σε όσους επιθυμούν να μπουν στην αγορά τώρα που είναι χαμηλές οι τιμές- να περιμένουν να κοπάσουν οι συνεχείς ρευστοποιήσεις.

Πότε όμως θα μπει «φρένο» στην πτώση των αγορών.

Λόγω του ανθρώπινου ένστικτου για μάχη ή φυγή, ο Subrahmanyam αναφέρει πως «η κατάρρευση είναι γρηγορότερη από την προσπάθεια ανάκαμψης».

Μετά από εσάς…

«Κάποια στιγμή η αγορά θα πιάσει πάτο» αναφέρει η καθηγήτρια του πανεπιστημίου Georgetown, Reena Aggarwal. Ωστόσο, κανείς δεν θέλει «να είναι αυτός που θα κάνει την πρώτη κίνηση. Οι αγορές διακατέχονται από αγελαία συμπεριφορά».

Ο Pasquariello ανησυχεί πως οι κυβερνήσεις ενδέχεται να ρίχνουν όλο το βάρος για τα προβλήματα στις αγορές στον πανικό και τον παραλογισμό των επενδυτών. Αυτό τους δίνει τη δικαιολογία να παρέμβουν και να προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη με τεχνητά μέσα, όπως η πρόσφατη απαγόρευση του short-selling στις χρηματοπιστωτικές μετοχές. Για την επίλυση των πραγματικών αιτιών που προκάλεσαν τη χρηματοπιστωτική κρίση θα χρειαστεί πολύ καιρός, προσθέτει ο Pasquariello.

Από τη φύση της, η κρίση είναι περίοδος αβεβαιότητας. Ίσως να παρέλθουν μήνες προτού καταλάβουμε τελικά αν τα χρηματιστήρια βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση λόγω παράλογων φόβων ή πραγματικών οικονομικών προβλημάτων. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα το τρομακτικό στοιχείο της υπόθεσης.

Ο Steverman είναι δημοσιογράφος για την ενότητα «Επενδύσεις» του BusinessWeek

macrobearist:ΝΑ ΠΟΙΟΙ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΤΗΝ «HUBRIS»

…στο διάβα της ζωής οι περισσότεροι τα λάθη μας δεν τα παραδεχόμαστε και το φταίξιμο το ρίχνουμε στους άλλους.Ετσι είπε ο άνθρωπος όταν έφαγε το μήλο, το οποίο στην συνέχεια το έκανε και χυμό και το πουλάει σε υγρή μορφή στα περίπτερα.

Αυτός ο άτιμος ο όφις έκανε την ζημιά.Οι πρωτόπλαστοι ήταν μικρά παιντιά, μωρά και σαν μωροί, μωρέ, ήταν βλάκες και όχι έξυπνοι.Ομως τι είδους βλάκες;Α,βλάκες εκ του πονηρού και σαν πονηροί φτιάξανε τον εξόριστο τράγο και  από πάνω τον αποκάλεσαν πονηρό, για να κρυφτούν στην ουσία από τον εαυτό τους ,γιατί από τον κατασκευαστή τους δεν κατάφεραν να κρυφτούν οι άτιμοι.

…έτσι και στην συνέχεια στις κρηματιστικές μέρες του ιστορικού κραχ των ακινήτων και της απαξίωσης του χώματος του πλανήτη ΓΗ{ λέμε κραχ ακινήτων για να χαμπαριάσουν πια οι ενδιαφερόμενοι ότι στις μετοχές είχαμε αρκετά κραχ στον 30 κύκλο και πρώτη φορά στα ακίνητα} η συνέχεια των πρωτόπλαστων  πίστεψε ότι ο πονηρός(όφις-κεφάλαιο-καπιταλιστές} δουλεύει γι’αυτούς και τους δάνεισε λεφτά για να αγοράσουν μήλα ενώ παλιά απλά τους τα έδειξε πάνω στα δένδρα και εξαιτίας αυτού του τότε γεγονότος έγινε ο πρώτος διωγμός

Ετσι τώρα όπως και τότε θα χάσουν πάλι τον παράδεισο που τους μάθανε οι προπάτορες τους και θα τεθούν υπό διωγμό

…και από γυμνοί κι’ωραίοι στον παράδεισο βρεθήκανε εξώ από αυτόν σε ένα μέρος που έκανε κρύο και έτσι για να μην κρυώνουν σφάξανε τα άλλα πλάσματα και πήραν το τομάρι των ζώων,τα τομάρια!

…και τα τομάρια στην συνέχεια γίναναι φρου φρου και αρώματα και αυτά τα είπαν ανάγκες για να καλύψουν τις αδυναμίες τους και έτσι δημιουργήθηκε στις μέρες μας η καταναλωτική κοινωνία η οποία είναι στην ουσία κοινωνία αδυναμίων

macrobearist:η σούμα των κρίσεων μαζί και η ψωριάρα χώρια;……….αφιερωμένο στους->sosti thesi-gvard-metalsteal-nikmpik-tsigrisa-takis76-vavili-al.vasileiou-malamis-msdos-sakaext-petros-lycan_gr88-elenboubou & officer marjoram and his cutey daughter

Πάνω από όλα χαιρετίζω τα καινούργια και παλιά φιλαράκια και ιδιαίτερα τους ξεχασμένους officer

…το λεπόν έτυχε να συναντηθούμε για τους καινούργιους και να ξανασυναντηθούμε για τους παλιούς και έτσι μας δίνετε η ευκαιρία να κάνουμε την σούμα σ’αυτά τα επίπεδα των χαχα που σαν επίπεδα fibo ορίζουν την διατήρηση της ανοδικότητα κάθε bull κυματισμού

Εμείς ως γνώστες κατά κάποιον τρόπο ξέρουμε ότι το επίπεδο 61% πάνω κάτω του μεσιέ fibo μετα από μια διόρθωση ενός μεγάλου ανοδικού κυματισμού είναι το επίπεδο που ορίζει ότι παραμένουμε σε macrobull συνθήκη και αν το σπάσουμε καθοδικά και οριστικά σε macrobear συνθήκη

Τα ανωτέρω λόγια περί fibo μην τα ξεχάσετε γιατί θα κλάψετε αν σπάσουν η θα γελάσετε για λίγους μήνες αν δεν σπάσουν  και για πολλά χρόνια δεν το βλέπω να γελάμε δυστυχώς

Η τελευταία ανάπτυξη στηρίχθηκε στα ακίνητα του πλανήτη ΓΗ και στον δανεισμό με εγγύηση αυτή την γη και τα τούβλα πάνω σ’αυτήν.Ετσι μετα την ψ… στο κρηματιστήριο το σύστημα άρχισε να τραγουδάει το λαϊκόν άσμα «το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί» και όλοι οι χαραμοφάηδες παιδιά της κληρονομικής κατάστασης της μετα-κατακλυσμιαίας εποχής πού στην αρχή ήταν άντρες και οι ορμόνες στο φουλ από το τρέξιμο στο κυνήγι {όταν τους κυνήγαγε το λιοντάρι } κατέληξαν θηράματα μιας τεχνολογικής ανάπτυξης με ελάχιστο πνευματικό επίπεδο που τα αποτελέσματα της φαίνονται πια από τους ανθρώπινους δορυφόρους.

…απ’την σπηλιά στ’ακίνητο και η μαϊμού χασκογελά και όσο πιο ψηλά σκαρφαλώνει τόσο περισσότερο φαίνεται ο κώλος της….έτσι όσο χτίσανε,χτίσανε!…όμως με ποιου τα λεφτά και από πού;

…και αν… τα λεφτά είναι δανεικά,χέρια αλλάζουν τακτικά.. λέει το έτερον λαϊκόν άσμα

…μήπως τα’χες κι από χθες….τώρα κάθεσαι και κλαις…λέω εγώ

Ο father και η mother η μικρογραφία των GRAND δεν σου μάθανε να λες το «πάρε γη και αστην»;

…και έρχομαι εγώ να συμπληρώσω το ανωτέρω απόφθεγμα καταπληκτικά δικό μου «το πολύ πολύ να σε θάψουν σε αυτήν»

Πάνω που κει μωρή κότα και μαϊμού μέτραγες την αξία της φουρνισμένης λάσπης παράλληλα με την αξία των συναισθημάτων σου γιατί συ τάχατες κατέχεις….εγώ τώρα θα σου τραγουδήσω την συνέχεια του έτερου άσματος «γλέντα την ζωή-γλέντα την ζωή-όλοι δυο μέτρα παίρνουν γη»

…και κει που χοροπήδαγες σαν το αρκούδι στα σκυλάδικα και τραγούδαγες το «να τα κάψεις-τι τα θές» φαίνεται το άκουσαν τα αφεντικά του πλανήτη και σε εισάκουσαν …έτσι βλέπουμε να καίγονται τα λεφτά τα οποία ξεκίνησαν να σφάζονται για την καρδιά των διδύμων κορασίδων και στην επέκταση τους στο μπουρδέλο που ονομάζετε ΑΣΤΥ στα αστεία βέβαια γιατί με πιάνουν τα γέλια μετά σπήλαια που φτιάχνετε …

…ε,μωρή μαϊμού νεάντερταλ δεν ξέρεις ότι έρχονται καινούργιες τεχνολογίες για τα σπίτια που δεν θα καταστρέφουν το περιβάλλον και θα είναι πια υγιεινές;

…πήγες κουφαλίτσα να μου μοστράρεις προίκα την σπηλιά που σου έδωσε το μετά-κατακλυσμιαίο κληρονομικό σύστημα της ιδιοκτησίας και τώρα θα τραγούδαγα το «είπες θα’σουνα πιστή-αλλά είχες εραστή»

Ετσι στο σύστημα που’σουν πιστή τώρα πια θα χάσεις την πίστη σου και άντε  άρχισε τώρα να ψέλνεις «ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ»…και ένας ΘΕΟΣ πια θα τρέξει να σε σώσει που τον λησμόνησες γιατί τα τάγκαλα στην ψυχή καλά έχουν ριζώσει

…ταπανε μαδε ματαπανε σοφοί και άγιοι πολλοί σούμα φαιάς ουσίας καπάκι βγήκαν κι γκουρού τ’ανάλυσαν και εις διπλούν και κόντρα επανάληψη αλλά να τα’χα ζήσει θα μ’έλεγαν ταυτόχρονα «γκουρού και μαθουσάλας»

…γιατί σαν να μου φαίνεται σ’όλες τις ιστορικές κρίσεις η κάθε παλιά μας γένναγε ακόμη μια καινούργια σαν τα κληρονομικά χαρακτηριστικά της μάνας στην κόρη και η κόρη τα δικά της…και ούτω καθεξής…

…έτσι αυτή την κρίση την προβλέψαμε πρώτοι πριν εμφανιστεί γιατί κάτσαμε και ταυτίσαμε τα πιο κοινά χαρακτηριστικά και αφού είδαμε ότι τα πιο πολλά ταιριάζουν τότε αποφασίσαμε αλλά δεν «φασίσαμε» ώστε να φτάσουμε να πούμε αυτό είναι σίγουρα γιατί ο «διάολος πολλά ποδάρια έχει» και κει που νόμιζες  χρυσό,ο άνθρακας σου βγαίνει

…και κάτι άλλο βρε παιδιά τα εφήμερα σαν τα κοιτάς τα αιώνια τα χάνεις κιαν δεν δεις τι έρχεται θα τρέχεις και δεν φτάνεις…

…τώρα πια όλοι πιάνονται να λένε μοιάζει της μαμάς και άλλοι της ξαδέρφης και η γιαγιά μου μου’μαθε πως απ’της κόρης της παιδί ειν σίγουρο δικό της…

Ομως μαμά από μόνη της παιδί μόνο σωλήνα κι αν πάμε στην παράδοση θέλει και τον μπαμπά του και ο μπαμπάς αφεντικό στην πατριαρχική φαμίλια…χωρίς μπαμπά δεν γίνεται κι ας ειν από σωλήνα

Η ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ

Αν ο μπαμπάς-αφεντικό το παίζει και αφέντης σαν την ταινία που’βλεπα ως νιος {τέτοιες ταινίες έβλεπα και κατέληξα κουλουρτζής και πούλαγα κουλούρια έξω απο την Σοφοκλέους και έτσι έμαθα από κρηματιστήριο} τότε χαρά στα σκέλια μας κιαν δεν μπορείς πια να κρυφτείς κάτσε και απόλαυσετο γιατί αν επαναστατείς τότε θα ακούσεις μια φωνή «τά’θελε ο κώλος σου μωρή» και άντε κάνε μήνυση εσύ πως σε βίασαν αυτοί ενώ εσύ απλώς περπάταγες στο πεζοδρόμιο της Σοφοκλέους που τώρα πια το πήγανε από καβάλας μεριά παρέα με τους τραβεστί…

…και κει που χόρευες ζεϊμπέκικο κάτω απο τους ήχους του κάτωθι λαϊκού άσματος:

…μην βροντοχτυπάς τις χάντρες

…η δουλειά κάνει τους άνδρες

…το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί

…μην βροντοχτυπάς τα ζάρια

…όσοι είναι παλικάρια

…την ζωή τους την περνούν στην Αθηνών-Κορίνθου ως τραβεστί

….πέρασε ένας μουστακαλής ΚΡΗΤΙΚΑΡΟΣ και φώναζε με παράξενη ψιλή φωνή:καλέ πονάν τα παλικάρια;

…και αυτόματα οι παλάμες κάλυψαν τους κώλους περιμένοντας στην σειρά να αποζημιωθούν απο τα παρατράγουδα της Lehman